Bericht van de modernen

Meer en meer begin ik Erick Kila te zien als een middeleeuwse monnik die, staande aan zijn lessenaar, met een ragfijn penseel of pen en met vaste hand zijn gedichten neerzet als kostbare miniaturen. Met eindeloos geduld en grandioze precisie. Je zou hem kunnen plaatsen in een omwalde stad – Carcassonne, bijvoorbeeld - of op eenzame hoogten – Ganagobie, lijkt me wel wat.
Alleen, het gaat in deze gedichten niet over de middeleeuwen of over uitingen van devotie maar over de moderne tijden. In deze tijden horen de vuurtorens van twijfel en verwoede pogingen van de werkelijkheid om zich onder andere gedaanten voor te doen. Het gaat om een ideële wereld, droombeelden, pseudorealiteit, onvervulde verwachtingen. Kortom, de zoekende zwaailichten van Diogenes. Gedichten van Erick Kila zijn gedetailleerde spirituele miniatuurtjes die een hele wereld oproepen. Intimistische momenten die de dichter ertoe aanzetten een cyclus te  betitelen als Kamerpoëzie, zoals je kamermuziek hebt. Die moet het niet hebben van decibels of oprukkende fanfares maar van suggestieve, fluisterende  gedachten. Gedichten die mogelijk in kamerjas geschreven zijn.

Nog
de trein stopte bij
de grens, twee vlinders
moesten oversteken
het was stil, alleen
gelispel van moderne
vrouwen
alles stond nog te gebeuren
tussen de stations
en de taal van wachtenden
lag het voorbijgaan
het schitterde

Fijnzinnige verbeelding, het neerzetten van een immateriële werkelijkheid als materie: het karakteriseert dit tijdloze bundeltje  met korte, kostbare gedichten. Je mag ze alleen maar langzaam en zorgvuldig lezen zodat de tijd erin stilstaat. Ieder woord wegen, zien hoe het verandert  bij verschuivend daglicht. En hoe het de werkelijkheid verstilt, verdiept, verinnerlijkt.

Huis van Mesdag

je kunt een verbond sluiten
met het grijs
het gaat op kousenvoeten
echolicht herinnert

zee van verlaten
alle stilten zijn erin
het grijs schrikt even
als je komt
het verlangt

In deze pure poëzie voel je het verlangen om, van onder de woorden of opgeroepen begrippen, de echte wereld tevoorschijn te roepen :

Bericht

uit talrijke berichten viste hij
er een
het was een bericht van de modernen
over mechanieken die aan de hemel stonden
de wereld raadselde
er verzonk
een roerloze gedachte

Deze juweeltjes van gedichten uit de bundel Bericht van de Modernen vormen een mooie eenheid met de twee vorige bundels Beken! (2014) en Waarschijn (2012). Ze illustreren ten overvloede en op een fijnzinnig-ironische en zachtmoedig-melancholieke manier het nihilistische van de realiteit.

Het niets

terug tot weinig
woord op de plek van
het andere
ja dat
als spoor van
de machine die draait
en schakelt naar
niets    

We bergen deze bundel op maar houden hem binnen handbereik. Want hij kan ons ieder moment van vervreemding te pas komen. Zoals het vers uit In stof ons zegt:
                                               
dat de wereld groot is
en je erbij past
ook al sta je te kijk in
gemijmer
en ken je de antieken
die bewaard worden
in verbrokkeling
in stof


Bericht van de modernen, Erick Kila, Uitgeverij Kleinood & Grootzeer, Bergen op Zoom, 2017, ISBN 978 90 76644 80 6


(Marc Bruynseraede)